Ndërsa Benjamin Netanyahu qëndronte në podiumin e zyrës së kryeministrit izraelit, fjalët e tij të para nuk ishin drejtuar popullit izraelit në hebraisht, për t’i informuar mbi zhvillimet e fundit dramatike në këtë luftë, më e fundit në serinë e konflikteve të tij. Përkundrazi, ai zgjodhi të flasë në anglisht, duke iu drejtuar drejtpërdrejt Presidentit të Shteteve të Bashkuara, Donald Trump, dhe duke e lavdëruar atë pas bombardimeve të SHBA-së ndaj objekteve bërthamore iraniane.
Triumfi në tonin e Netanyahut dhe buzëqeshja e tij mezi e përmbajtur nuk ishin aspak befasuese. Pjesën më të madhe të karrierës së tij politike, ai e ka kaluar i obsesionuar me kërcënimin që Irani paraqet për Izraelin.
Për 15 vjet, Netanyahu është përpjekur të bindë aleatët amerikanë se vetëm një aksion ushtarak, i kryer me municione amerikane, mund të shkatërrojë programin e armëve bërthamore të Iranit.
Ndërsa e përgëzonte Trump për vendimin e guximshëm që “do të ndryshojë historinë”, Netanyahu mund të përgëzojë edhe veten për ndryshimin e mendjes së një presidenti amerikan që bëri fushatë kundër aventurave ushtarake jashtë vendit, dhe mbështetësit e të cilit ishin kundër përfshirjes në luftën e Izraelit kundër Iranit.
Ndryshimi i Kursit të Luftës
Është e rëndësishme të theksohet se agjencitë e inteligjencës të vetë Trump nuk e ndanin vlerësimin e Izraelit se sa shpejt Irani mund të ndërtojë një armë bërthamore, apo nëse kishte marrë vendimin për ta bërë këtë.
Gjatë gjithë këtij konflikti, i cili filloi vetëm 10 ditë më parë, qeveria dhe ushtria izraelite kanë këmbëngulur se Izraeli kishte kapacitetin për t’u marrë vetë me kërcënimin iranian.
Megjithatë, ishte e qartë se vetëm Amerika posedonte arsenalin e madh të nevojshëm për të depërtuar në nivelet më të forta të mbrojtjes rreth objekteve bërthamore të Iranit, veçanërisht në Fordo, i ndërtuar thellë brenda një mali.
Nëse objektet bërthamore të bombarduara janë jashtë funksionit, atëherë kryeministri i Izraelit do të mund të deklarojë se qëllimi kryesor i luftës është arritur, duke e afruar ndoshta këtë konflikt drejt fundit. Nga ana tjetër, Irani pretendon se e kishte zhvendosur materialin e tij bërthamor.
Pa bombardimet, Izraeli do të kishte vazhduar me listën e gjatë të objektivave që forca ajrore e tij ka vite që i harton.
Dëmet do të vazhdonin t’i shkaktoheshin ushtrisë iraniane, komandantëve të saj, shkencëtarëve bërthamorë, infrastrukturës qeveritare dhe pjesëve të programit bërthamor të arritshme nga bombat izraelite.
Megjithatë, Netanyahu mund të jetë privuar nga një pikë e qartë ku Izraeli mund të thoshte se kërcënimi bërthamor ishte neutralizuar përfundimisht. Ndoshta vetëm ndryshimi i regjimit në Iran mund ta kishte ofruar atë moment.
Bombarduesit B2 kanë ndryshuar pa dyshim trajektoren e luftës. Nëse ajo do të përshkallëzohet më tej, do të varet nga përgjigja e Iranit dhe aleatëve të tij.
Reagimi i Iranit dhe Pasojat e Mëtejshme
Javën e kaluar, udhëheqësi suprem i Iranit ishte zotuar të hakmerrej ndaj SHBA-së nëse ajo do të hynte në luftë. “Amerikanët duhet të dinë se çdo ndërhyrje ushtarake amerikane do të shoqërohet nga dëme të pariparueshme,” tha Ayatollah Ali Khamenei.
Vetëm të shtunën, grupi Houthi në Jemen, aleatë të fortë të Iranit, kishin kërcënuar të sulmonin anijet amerikane që kalonin nëpër Detin e Kuq nëse Amerika do të hynte në luftë.
Personeli ushtarak amerikan, bizneset dhe qytetarët në rajon janë tani objektiva të mundshme. Irani mund të hakmerret në mënyra të shumta, nëse zgjedh kështu, duke sulmuar anijet luftarake amerikane ose bazat në Gjirin Persik, dhe potencialisht duke ndërprerë rrjedhën e naftës nga Gjiri, duke dërguar çmimin e benzinës në qiell.
SHBA ka sinjalizuar se, për tani, aksioni i saj ushtarak ka përfunduar dhe nuk ka interes të rrëzojë qeverinë në Teheran.
Kjo mund ta inkurajojë Iranin të kufizojë përgjigjen e tij, ndoshta duke sulmuar objektiva amerikanë në mënyra që nuk çojnë në viktima të larta, ose duke përdorur përfaqësues në rajon për të bërë të njëjtën gjë.
Irani zgjodhi të ndjekë këtë rrugë pasi Trump urdhëroi vrasjen e udhëheqësit të Gardës Revolucionare Iraniane, Qasem Soleimani, në vitin 2020. Presidenti amerikan përsëriti kërcënimin e tij ndaj Iranit, për të përdorur forcë dërrmuese për të kundërshtuar çdo hakmarrje.
Lindja e Mesme po mban frymën, duke pritur të shohë nëse kjo shënon fillimin e fundit të këtij konflikti, apo fillimin e një faze edhe më vdekjeprurëse të luftës.
