Pakistani ka intensifikuar përpjekjet për të dëbuar afganët pa dokumente dhe ata me leje të përkohshme qëndrimi, duke argumentuar se nuk mund të përballojë më situatën. Sipas OKB-së, vetëm gjatë këtij muaji, mbi 19,500 afganë janë deportuar, duke shkuar në mbi 80,000 që kanë ikur përpara afatit të 30 prillit.
Rritja e Deportimeve dhe Bisedimet Diplomatike
Zyrtarët talebanë raportojnë se mesatarisht 700 deri në 800 familje po deportohen çdo ditë, dhe pritet që deri në dy milionë njerëz të largohen në muajt e ardhshëm. Ministri i Jashtëm pakistanez, Ishaq Dar, udhëtoi drejt Kabulit për bisedime me zyrtarët talebanë. Gjatë këtyre bisedimeve, homologu i tij, Amir Khan Muttaqi, shprehu “shqetësim të thellë” në lidhje me deportimet.
Historitë e Refugjatëve të Dëbuar
Disa afganë të dëbuar në kufi thanë se kishin lindur në Pakistan pasi familjet e tyre ishin larguar për shkak të konflikteve. Agjencia e OKB-së për refugjatët vlerëson se mbi 3.5 milionë afganë jetojnë në Pakistan, përfshirë rreth 700,000 që erdhën pas marrjes së pushtetit nga talebanët në vitin 2021. Gjysma e tyre vlerësohet të jenë pa dokumente.
Arsyet e Pakistanit për Deportimet
Pakistani ka pritur afganë gjatë dekadave të luftës, por qeveria argumenton se numri i lartë i refugjatëve tani përbën rreziqe për sigurinë kombëtare dhe shkakton presion mbi shërbimet publike.
Tensionet Kufitare dhe Bisedimet e Fundit
Kohët e fundit, ka pasur një rritje të përleshjeve kufitare midis forcave të sigurisë të të dyja palëve. Pakistani fajëson militantët me bazë në Afganistan për këto incidente, akuza që talebanët i mohojnë. Ministria e Jashtme pakistaneze deklaroi se të dyja palët diskutuan “të gjitha çështjet me interes reciprok” në takimin e fundit në Kabul. Fillimisht, Pakistani kishte zgjatur afatin për afganët pa dokumente për të lënë vendin deri më 30 prill.
Dëshmitë nga Kufiri i Torkhamit
Në vendkalimin kufitar të Torkhamit, disa afganë të dëbuar thanë se ishin larguar nga Afganistani dekada më parë ose nuk kishin jetuar kurrë atje. Një burrë u shpreh: “E kam jetuar gjithë jetën në Pakistan. Jam martuar atje. Çfarë duhet të bëj tani?” Një tjetër, baba i tre vajzave, u ankua se vajzat e tij ndiqnin shkollën në provincën e Punjabit në Pakistan, por në Afganistan, vajzave mbi moshën 12 vjeç u ndalohet të shkollohen.
Një burrë tjetër tha: “Fëmijët tanë nuk e kanë parë kurrë Afganistanin dhe as unë nuk e di se si duket më. Mund të na duhet një vit ose më shumë për t’u vendosur dhe për të gjetur punë. Ndihemi të pashpresë.”
Kushtet në Kufi
Në kufi, burrat dhe gratë kalojnë nëpër porta të ndara, nën mbikëqyrjen e rojeve të armatosura pakistaneze dhe afgane. Kamionë ushtarakë transportojnë familjet nga kufiri në strehimore të përkohshme. Familjet nga provincat e largëta qëndrojnë atje për disa ditë, duke pritur transportin për në rajonet e tyre të origjinës.
Familjet grumbullohen nën tenda për t’i shpëtuar nxehtësisë, ndërsa pluhuri i ngritur u futet në sy dhe në gojë. Burimet janë të pakta dhe shpesh shpërthejnë debate të ashpra për aksesin në strehim. Sipas një anëtari të komitetit financiar të kampit, të emëruar nga talebanët, kthyesit marrin midis 4,000 dhe 10,000 afgani nga autoritetet e Kabulit.
Presioni mbi Infrastrukturën e Afganistanit
Deportimi masiv po ushtron presion të konsiderueshëm mbi infrastrukturën e brishtë të Afganistanit, me një ekonomi në krizë dhe një popullsi që i afrohet 45 milionë njerëzve. Sipas zyrtarëve talebanë, mbërritja e njerëzve në numër kaq të madh sjell vështirësi natyrale. Shumë prej tyre janë larguar dekada më parë dhe kanë lënë pas të gjitha gjërat e tyre. Disa nga shtëpitë e tyre u shkatërruan gjatë 20 viteve të luftës.
Ankesat dhe Trajtimi në Kufi
Pothuajse çdo familje raportoi se rojet kufitare pakistaneze kufizuan atë që mund të merrnin me vete – një ankesë e përsëritur nga disa grupe të të drejtave të njeriut. Një burrë, i ulur buzë rrugës në diellin përvëlues, tha se fëmijët e tij kishin lutur të qëndronin në Pakistan, vendin ku kishin lindur. Atyre u ishte dhënë një leje e përkohshme qëndrimi, por ajo skadoi në mars. “Tani nuk do të kthehemi kurrë. Jo pas mënyrës se si u trajtuan,” tha ai.
