Tifozët e Aston Villa-s janë të dëshpëruar, por krenarë për heronjtë e tyre. Shumica, të paktën; gjithmonë ka ndonjë që flet për rastet e humbura.
Krenaria e Brumit
Nëse duhet të dalësh, dil me stil.
Krenar.
***
Ndihem si Richard E Grant në fund të filmit “Withnail and I”.
Forca Villa!
***
Siç e theksove drejt (në një artikull të rrallë specifik për Villa-n), nëse do të kishe thënë se do të arrinim çerekfinalen e Ligës së Kampionëve dhe do të mundnim një nga ekipet më të mira në Europë, por do të eliminoheshim ngushtë, pak vite më parë, do të të kisha quajtur të çmendur dhe do të të kisha shmangur në të ardhmen.
Ndihem çuditshëm që jam krenar për një rezultat që në fund do të thotë se kjo rrugë e mrekullueshme ka përfunduar, por zot, ata djem luftuan dhe u përpoqën deri në fund dhe pothuajse arritën të pamundurën.
Nuk kisha asnjë pritshmëri për këtë garë; të përfundoja në vendet e “play-off”-it do të kishte qenë një rezultat i shkëlqyer para se gjithçka të fillonte, por ja ku jemi, duke rënë në fazën çerekfinale dhe sinqerisht nuk mund t’i gjej asnjë faj lojtarit të vetëm dhe mund të shpreh vetëm falënderimet e mia për dhënien e një udhëtimi kaq të mrekullueshëm.
Shpresojmë që të mund ta vazhdojmë këtë vrull, pasi e kam shijuar nektarin hyjnor dhe dua edhe më shumë.
***
Jam tepër i vjetër për t’u çmendur siç u çmenda kur isha ulur në tribunën veriore të poshtme kur Collymore shënoi në këndin e sipërm kundër Atletico-s të frymëzuar nga Vieri në Kupën UEFA në ’98, gjë që çoi në çmenduri në Villa Park.
Por prapëseprapë bërtita aq fort saqë fëmijët e mi u hodhën nga vendet e tyre sonte, ndërsa shikoja Villa-n kundër një skuadre të klasit të lartë si PSG.
Jam përpjekur t’u shpjegoj fëmijëve të mi se si mund të mundësh (ndoshta) një ekip infinitësisht më të mirë duke qenë më i miri dhe duke mos hequr dorë deri në atë pikë saqë thyhet shpirti i tyre. Djali im e kuptoi këtë sot. PSG nuk u thye dhe respekt për ta, ata janë cilësorë, por ne treguam se i përkulem dhe i përkulem drejt asaj pike. Nuk mjaftoi për fitore, por mjaftoi për krenari maksimale. Nëntë vjet më parë po binim nga kategoria dhe kjo doli të ishte gjëja më e mirë për ne… çfarë udhëtimi ka qenë që atëherë.
***
Vendosni mjaft gjëra në një postë të bazuar në parashikime dhe një pjesë e saj do të qëndrojë. Ashtu si një horoskop mistik.
Super krenar për Villa-n sonte. Mund të mërzitem për gabimet për golat e pësuar. Mund të mërzitem për rastet e humbura. Do të marr shembull nga njeriu që na ka çuar deri këtu dhe thjesht do të shijoj të qenit këtu dhe të performojmë ashtu në pjesën e dytë, kur Villa mund të ishte dorëzuar. Shpresoj që Villa të mund të vazhdojë nga kjo dhe të përfundojë me forcë. Kam më shumë shpresë se ata mund ta bëjnë këtë sesa do të kisha pasur nëse do të ishin shkatërruar me 4 ose 5.
***
Në fakt…
Jam tifoz i Villa-s dhe Sarah Winterburn e ka gabim. Pak lot? Asnjë keqardhje e vazhdueshme? Më falni, ky është çmimi i të qenit një ekip gjysmë i mirë. Ende më vjen keq që Gazza nuk arriti atë top përtej portës në gjysmëfinalen e Euro ’96. Dhe do të duhet shumë, shumë kohë para se të ndalem së rijetuari atë pritje nga Rashford ose duke pyetur veten se çfarë mund të kishte ndodhur nëse Ascensio do ta kishte çuar rreth portierit në vend që të gjuante menjëherë. Mallkuar qofsh, Unai Emery. Më bëre të shpresoj dhe ne të gjithë e dimë se çfarë të bën shpresa.
***
Villa dhe Emery meritojnë lëvdata
Respekt për Villa-n, çfarë turneu të shkëlqyeshëm për ta dhe një rezultat i shkëlqyeshëm në ndeshjen e kthimit. Ata dukeshin se e tronditën vërtet PSG-në dhe kishin mundësi të fitonin të gjithë ndeshjen.
Ajo që Emery ka bërë atje ka qenë thjesht e shkëlqyeshme dhe do ta them përsëri si tifoz i Arsenal-it, jam shumë i kënaqur që ai ka mundësi të tregojë se çfarë menaxheri i mirë është në këtë vend pas kohës së tij të ngatërruar në Arsenal. Përfshihet fuqimisht në kategorinë e njeriut të duhur, në kohën e gabuar për mua, ne kishim një bandë primadonash të çmuara që braktisën mjetet për të dhe një bandë egomanësh në nivelin e bordit që luftonin për pushtet, kushdo që ishte në atë vend nuk do të kishte mbijetuar.
Shpresoj që të gjithë tifozët e Villa-s të mund ta kalojnë zhgënjimin dhe të jenë shumë krenarë për klubin e tyre dhe atë që kanë bërë, me të vërtetë shpresoj që ata të mund të shtyjnë tani dhe të hyjnë në top 5 dhe të kualifikohen përsëri për Ligën e Kampionëve. Ka qenë e shkëlqyeshme të shikosh një klub që e konsideroj një klub të trashëgimisë angleze duke u ngjitur përsëri në shkallën e tryezës së lartë.
Me kapelën time të Arsenal-it, jam disi i kënaqur që ata dolën megjithatë, si nëse….nëse…NËSE….Arsenal mund ta përfundojë punën në Madrid, do të preferoja të luaja me PSG thjesht sepse urrej të luaj me ekipe nga vendi yt në Europë. Kjo është kryesisht sepse jam i traumatizuar nga rekordi i dobët i Arsenal-it me humbje ndaj Chelsea-t (03/04 & 18/19) dhe Liverpool-it (07/08) dhe humbja ndaj një rivali të vendit duket se dhemb shumë më tepër.
Sidoqoftë, SF-ja është e parëndësishme pasi kemi një ndeshje epike sonte, të gjithë e dimë se për çfarë është i aftë Madridi edhe nëse supozohet se janë jashtë forme, Liga e Kampionëve është thjesht turneu i tyre. Nëse Madridi fiton, atëherë respekt pasi ata do të duhet të bëjnë diçka të veçantë për ta bërë atë, por përsëritni performancën e ndeshjes së parë (më shumë performancën e pjesës së dytë) dhe ne duhet të jemi në një shans të mirë të përgjakshëm. Nuk jam i sigurt se si do të mbajnë nervat e mia deri në këtë mbrëmje…
***
Asnjë simpati për Yoro-n
E kuptoj që tifozëve të United-it nuk u pëlqen të dëgjojnë kritika, kujt i pëlqen, veçanërisht kur je absolutisht i keq dhe të gjitha kritikat janë 100% të justifikuara.
Megjithatë, jam i hutuar pse ata mendojnë se Henry po “bullizonte” Yoro-n. Henry po bënte një pikë në lidhje me faktin se Yoro po shikonte anësorin në vend që… të bënte punën e tij dhe të shikonte ose topin ose njeriun e tij.
Kam parë tifozë që thonë se të gjithë mbrojtësit e bëjnë këtë. Ndoshta e bëjnë, të jem i sinqertë nuk e kam vënë re. Por ajo që e di me 100% siguri është se ata NUK DUHET të shikojnë anësorin. Çdo menaxher i vetëm profesionist do të thotë gjithmonë të njëjtën gjë për çdo lojtar të vetëm – ju duhet të luani gjithmonë deri në bilbil. Pasi bilbili ka rënë, atëherë mund të ankoheni te gjyqtari ose anësori nëse doni. Para kësaj pike bëni punën tuaj dhe mos u përpiqni të bëni punën e gjyqtarit.
Henry ka 100% të drejtë. Më falni tifozë të United-it. Gjithashtu, a po e quajmë vërtet kritikën bullizëm? Nuk është sikur ai e talli frizurën e tij duke thënë se ai vrapon si një vajzë. Ai po fliste fjalë për fjalë për gabimet në lojën e tij.
A do të kritikohet ndonjëherë Virgil van Dijk? Nuk është hera e parë këtë sezon që ai ka bërë një gabim të ngathët që çoi në një gol, ai e bëri atë gjithashtu dy herë vitin e kaluar. Megjithatë, disi Robbo ishte ai që u kritikua kur padyshim që nuk ishte faji i tij. Van Dijk rrallëherë duket se kritikohet, por në të vërtetë ka mjaft gabime në lojën e tij, njerëzit nuk duket se mund ta dallojnë, por ka një rënie të caktuar. Ai nuk pason si dikur dhe ai e humb njeriun e tij mjaft ditë këto ditë.
***
Nëse luan me burra, atëherë do të marrë një vlerësim të një burri.
***
Jill Scott u pyet në një intervistë “Si është Roy Keane?” “Ai ka një shpërthim, por e dini çfarë? Ai zakonisht ka të drejtë”
Po filloj të mendoj se kjo është e vërtetë. Në Overlap Roy po bënte një “shpërthim” për Man U dhe Bruno si kapiten.
Ian Wright tha “nuk mund të shkosh te Bruno” për të cilin Roy u përgjigj “te kush mund të shkojmë atëherë? Nuk mund të shkosh te ai sepse është i ri, nuk mund të shkosh te ai sepse është i ri në Ligën Premier”.
Thierry Henry theksoi gabimet dhe konfuzionin e një lojtari më të ri. Ai ka plotësisht të drejtë ta nxjerrë atë për këtë.
Nëse shkon në fushë, duhet të jesh gati. Mund t’i futësh lojtarët në gjak, sigurisht, por fillon dhe luan? Atëherë je i barabartë me çdo lojtar në fushë
Henry theksoi naivitetin dhe papjekurinë e tij….. por nxjerrja do ta ndihmojë atë.
***
Pse u fal Carra?
Njerëz në Postë që ankohen për analizën e Jamie Carragher… Është mjaft e habitshme se si të gjithë duket se e kanë anashkaluar se si ai pështyu një fëmijë dhe babain e saj. Pse e kemi harruar/falur këtë? Jam i sigurt se ai kishte marrë shumë fjalë, por nuk do ta pështyja dikë si ai nëse do të isha në adoleshencë, e lëre më si baba në të 40-at siç ishte ai në atë kohë. E gjej amnezinë kolektive vërtet të çuditshme, veçanërisht pasi njerëz të tjerë janë shkarkuar/anuluar për shumë më pak.
